Ja als je jouw Manta technisch helemaal hebt opgeknapt, getuned en gepoetst, dan blijkt soms dat de stoelen niet helemaal je van het zijn. De achterbank is geen probleem daar zit “weinig” zeg maar en de oude standaard delen zijn vaak netjes genoeg om te plaatsen. De voorstoelen daarentegen zijn vaak in een slechte conditie, ze zijn gesleten door in en uit stappen, beschadigd door scherpe delen of brandende sigaret peuken…Gelukkig wordt er nu niet meer (meestal) in de auto gerookt, maar dat komt te laat voor deze stoelen.
Dus op pad voor andere stoelen, liefst Recaro, die steeds minder worden aangeboden en de prijs gaat ook omhoog. Een aantal jaren geleden hebben we al een setje aangeschaft, maar deze zijn niet optimaal zoals je kunt zien en de bestuurdersstoel was ook nog krom en dat zit niet lekker. Daarnaast waren ze doorgezakt want de banden aan de onderkant waren ook versleten, de rek was er uit.
Natuurlijk moest het probleem van de “kromme” rugleuning eerst opgelost worden. Deze was gebroken zeiden sommigen. Dus de bekleding van de rugleuning er voorzichtig afgehaald en uiteindelijk hou je een groen blik over. Gebroken ja, op een aantal plaatsen zaten er scheuren in het metaal; dat komt denk ik van het in en uit stappen of van een ongeluk dat kan ook. Dus alles maar even kaal geschuurd en dicht gelast, soms met een strookje soms gewoon aan elkaar. Daarna voelde het weer stevig aan. Van te voren wel even flink “recht” leggen op een vlakke ondergrond voordat je gaat lassen, maar het is gelukt.
Vervolgens toch maar op zoek naar een bedrijf dat autostoelen bekleedt, want aan tweede hands stoelen mankeert altijd wel wat. Hier in de buurt was al snel het bedrijf Stuivenberg te Driebergen gevonden en we zijn eens gaan kijken. Ja de Opel Manta’s met hun stoelen waren daar wel bekend en het was geen probleem om een paar Recaro’s te bekleden. Belangrijk was welke stof komt erop. Het zou zwart skai worden met in het midden iets dat voor de Manta geschikt was. Bij het zoeken naar stoffen kwamen we het Opel logo tegen in een stof die veel lijk op die van de I400. De keuze was snel gemaakt, dat moest het worden. De prijs werd besproken, dat was even schrikken. Het liep al snel inde vier cijfers voor twee stoelen, maar dan heb je ook wat werd er “positief” opgemerkt. Maar ja wat wil je…een mooi interieur met mooie stoelen, dus toch maar doen. Het zou een paar maanden duren men was druk, druk… Dus nog even een paar oude Manta stoelen van de zolder gehaald en geprobeerd daar war van de maken. Helaas als je daar aan begint te peuteren, dan valt de boel uit elkaar, dus dat ging het niet worden.
Een paardagen later belde de bekleder dat de stoelen al klaar waren. Wat? Nu al? Aangezien het klusje met de oude stoelen het niet gingen worden, kwam dit dus als een bevrijdend berichtje.
Snel naar Stuivenberg gereden en de stoelen bekeken, bewonderd en meegenomen, na betaling dat wel. Zoals je kunt zien de stoelen waren goed gelukt, prachtig strak een stevig, geheel opnieuw “uitgeschuimd” gaf de bekleder aan. Intussen zitten ze in de Manta en heb ik ook het probleempje met het terug klappen van de leuning opgelost. Hij bleef namelijk niet “staan”. Het bleek dat het mechaniek van de leuning te strak op de bovenleuning zat. Met wat “rommelen” en oude originele bouten (die ik nog had liggen; wie wat bewaard…) kon ik de zaak minder strak zetten en toen werkte het weer. Zie hier het eindresultaat en nu maar wachten op het voorjaar…